Nog steeds Benieuwd en/of Beducht in de Gooise Meren?
CCIV organiseerde samen met de moskeeverenigingen van Naarden en Bussum op 21 september een dialoog tussen …. Ja hier loop ik al vast. Tussen allochtonen en autochtonen? Maar is een in Nederland geboren persoon, nakomeling van Duitse of Belgische grootouders die hier immigreerden om in de Limburgse mijnen te werken, autochtoner dan iemand met een Marokkaanse of Turkse of Surinaamse grootvader, die door Hoogovens werd aangetrokken? Of was het een dialoog tussen de vooral christelijke achterban van CCIV en de overwegend islamitische achterban van de moskeeverenigingen? Of tussen …..? In ieder geval ontstond in de loop van de avond een geanimeerde dialoog tussen de bijna 60 aanwezigen, gegroepeerd rond 6 tafels.
Bron: Bussums Nieuws
Burgemeester ter Heegde: “geen discriminatie in Gooise Meren”.
Gastheer van deze dialoog was de burgemeester van Gooise Meren, Han ter Heegde, die de aftrap verzorgde door alle aanwezigen welkom te heten. Hij benadrukte dat het Gemeentehuis niet meer het gebouw is voor een gemeenteraad en waar de burger alleen komt om zijn rijbewijs of paspoort op te halen. Het moet ook een huis voor de gemeente worden, waar op initiatief van de inwoners mensen samenkomen om elkaar te ontmoeten in bijeenkomsten zoals deze. Hij was verheugd dat de eerste keer dat het vernieuwde gemeentehuis zo werd benut ook meteen zo raak was: een dialoog over samenleven tussen inwoners van Gooise Meren met uiteenlopende culturele achtergronden. Hij besloot door te benadrukken dat de gemeente en hij persoonlijk zeer fel gekant zijn tegen iedere vorm van discriminatie en riep alle inwoners van de gemeente, die discriminatie ervaren, op om zich bij hem te melden. Ter Heegde verontschuldigde zich vervolgens. Hij had zich er op verheugd mee te doen aan de dialogen, maar hij was , op het laatste moment, opgeroepen voor een urgente ingelaste vergadering in Leiden.
Het nieuwe CCIV jaar en een Vredesduif
Wim Dooge opende in een korte toespraak het nieuwe werkjaar van CCIV. Dit is de eerste in een reeks van 19 activiteiten, samen 23 inspirerende en prikkelende lezingen, onder het motto “doorgaan” die CCIV dit jaar organiseert. Hij was verheugd dat, ondanks zeer boeiende activiteiten elders in de gemeente, toch zoveel mensen belangstelling toonden voor deze CCIV avond en dat hij ook zoveel mensen zag die niet eerder naar een CCIV avond waren gekomen.
Dooge gaf vervolgens het woord aan Wilbert van Waes, die afgelopen weekeinde een vredesduif van PAX ontving voor het organiseren van de Vredeswandeling 2017 in Naarden, Bussum Hilversumse Meent. Van Waes verontschuldigde zich bijkans voor de indruk die wellicht was gewekt dat hij de enige organisator zou zijn van de vredeswandeling. Nee, tenminste 20 organisaties waren betrokken bij deze tweede vredeswandeling rond Naarden. Hij memoreerde dat hij daarom door de organisatie van de Vredeswandeling de PAX Vredesduif afgelopen zondag direct doorgaf aan aan twee Syrische statushouders van de Internationale groep Vrijwilligers, Eyad Abdullah en Kheder Abas die zich enorm hebben ingespannen om van de wandeling tot een succes te maken. . Tenslotte riep hij de aanwezigen op zich te melden als geïnteresseerde in deelname aan het op te richten platform, of raad voor levensbeschouwingen en om een betere naam te bedenken voor dit platform (mail naar Wilbert van Waes: wilbert@vanwaes.com).
Na deze inleidende, maar noodzakelijke, omwegen introduceerde Youssef Azarfane de twee inleiders: Véronique Lindenburg, theoloog, predikant van de “Grote Moskee, herstel Grote Kerk te Naarden” en gelouterd bij de organisatie van de jaarlijkse Moskee en Kerkloop in Amsterdam Noord. Vervolgens introduceerde hij Fouad El Bouch die eerder, nu voor de derde maal, inleidingen verzorgde bij CCIV. El Bouch is theoloog, bestuurskundige en eigenaar/directeur van een taleninstituut te Hilversum. Lindenburg koos “benieuwd” als uitgangspunt en El Bouch “beducht”.
Lindenburg’s moeizame weg van Benieuwd via Bekend naar Bemind.
“Ik ben altijd benieuwd naar iets wat anders en nieuw is. Dat wil ik wel verkennen. En ik weet zeker dat ik niet de enige ben met een leergierige aanleg. “ Maar zijn we altijd benieuwd naar het andere of het nieuwe, of alleen naar het nieuwe dat we noodgedwongen wel moeten leren kennen? Hoe benieuwd zijn we bij het kennismaken met andere culturen als we op reis zijn en wat als hier om de hoek zich een gezin vestigt dat uit een ander land komt? Na een verre reis zijn we vaak opgetogen over het bezoek aan een authentiek lokale familie, of verblijf in een eettentje met echt lokaal voedsel. Maar terug in Nederland, zijn we dan ook zo benieuwd naar de buren in onze straat, de immigrant, de statushouder? Staan we wel zo open voor elkaar als we denken? Lindenburg illustreerde haar betoog met haar eigen ervaring als immigrant in Naarden. Nu, na een jaar, zwaaien de buren afstandelijk naar haar als ze langsloopt, of knikken ze vriendelijk als ze de kliko buitenzet.
De aantekeningen die Lindenburg gebruikte zijn HIER te lezen en haar betoog is HIER (in matige kwaliteit) nog eens te horen.
El Bouch is beducht, omdat onze beroemde Nederlandse tolerantie de basis is voor ongelijkwaardigheid.
Hoe kan het toch zijn dat 40 jaar, of zelfs langer, de derde generatie, geboren en getogen Nederlanders, kleinkinderen van een grootvader die uit Marokko naar Nederland kwam, zich nog steeds achtergesteld kan voelen? Niet iedereen natuurlijk, maar toch wel vaak. De oorzaak is de spreekwoordelijke Nederlandse tolerantie, iets waar Nederland net zo trots op is als op de tulpen en de klompen. Tolerantie veroorzaakt een spanning tussen degene die tolereert en degene die wordt getolereerd. Bruggen bouw je tussen twee gelijkwaardige oevers. Als een oever veel hoger is dan de andere oever bouw je geen brug, maar een glijbaan.
De aantekeningen die El Bouch gebruikte zijn HIER te lezen en zijn betoog is HIER (in matige kwaliteit) nogmaals te horen.
De stellingen en de dialogen
De meest prikkelende stelling was zonder meer die van Fouad El Bouch: “Het Nederlandse concept van tolerantie is een utopie” Na een korte toelichting op zijn stelling gingen de aanwezigen in zes groepen van zo’n tien personen in dialoog. Ze kregen 20 minuten de tijd.
De stelling van Véronique Lindenburg luidde: “Wat nieuw is vind ik interessant. Daarom ontmoet ik graag mensen uit andere culturen” De aanwezigen kregen helaas maar 10 minuten van Lindenburg om deze stelling uit te werken.
Was het tijdsdruk of het “prikkelgehalte” van de stellingen, of vermoeidheid aan het einde van de avond die er toe leidde dat de meningen over de Nederlandse tolerantie zoveel duidelijker en uiteenlopende opinies uitlokte dan onze interesse in hetgeen nieuw is? Ik vind dit moeilijk te beoordelen. Duidelijk werd tijdens de plenaire discussie waarin woordvoerders namens hun tafelgenoten verslag uitbrachten, dat velen de visie van El Bouch ondersteunden, maar dat zijn prikkeling ook tot scherpe afwijzingen aanleiding gaf. “Tolerantie heeft wel degelijk goede aspecten gehad, omdat je kunt samenleven in zo’n grote diversiteit” en “tolerant of niet, we zijn wel lekker bezig in dit land”. Lindenburgs nieuwsgierigheid in elkaar kreeg 100% steun aan een van de tafels, de woordvoerder aan een andere tafel had het in het dagelijkse leven zo druk dat er gewoon geen tijd overblijft voor nieuwsgierigheid in elkaar. Een derde woordvoerder vindt de wereld prima zoals deze is en heeft geen behoefte aan kennismaking met andere culturen. El Bouch concludeerde met kennelijke instemming van Lindenburg dat deze eerste dialoog een goede basis zou kunnen vormen voor verdere verkenningen van de leefwerelden van al die verschillende Nederlanders.
Honing toe voor de sprekers en een glaasje voor iedereen
Namens de organisatoren en in het bijzonder CCIV, bedankte Jan Willem Henfling allereerst de inleiders en vervolgens de burgemeester en andere “voorgangers” van deze avond. Met hun boekenbon kregen de inleiders nog een suggestie (of was dat een opdracht?) mee. De inleiders ontvingen een, volgens Henfling, dikke boekenbon, waar je wel twee of drie boeken van kan kopen: “Véronique, als jij nu eens één boek uitkiest waarvan je vindt dat Fouad het zou moeten lezen en Fouad, als jij dan eens een boek uitkiest waarvan je vindt dat Véronique het moet lezen om verder te komen met zo’n dialoog als dat van vandaag. Als jullie de boeken hebben gelezen, bel dan Youssef of Ayad of mij en we organiseren een volgend dialoog waarin jullie de opgedane kennis met ons allemaal gaan delen en bespreken.” Het was duidelijk dat een meerderheid van de aanwezigen het een goed idee leek. De inleiders, de burgemeester, van Waes, Tom Scherder (woordvoerder van de gemeente, maar ook degene die deze bijeenkomst op deze plaats mogelijk maakte) en de medeorganisatoren ontvingen een boeket geconcentreerd in de vorm van een pot honing verzameld door Bussumse bijen van alle bloemen die deze zomer gebloeid hebben in deze diverse en dynamische gemeente Gooise Meren. Henfling vertelde nog dat hij de inspiratie voor de gift van boeketjes in deze vorm afkomstig was uit de Koran die El Bouch twee jaar eerder had geschonken aan de deelnemers van de toenmalige CCIV cursus “Islam”. Hij refereerde aan Soerah 16 an-Nahl ofwel De Bij ( verzen 68 en 69), “want honing is een teken voor een volk dat nadenkt”.
Namens de Burgemeester bood Tom Scherder de aanwezigen een glaasje fris, bier of wijn aan en een gezond snackje. En hier dook misschien nog een heel klein leerpuntje op voor de gemeente Gooise Meren: als je een diverse populatie hebt en snackjes aanbiedt bedenk dan dat zelfs je snackbeleid aandacht behoeft vanwege die enorm gewaardeerde gemeentelijke diversiteit. Al lerende gaan we nog eens bruggen bouwen tussen gelijkwaardige oevers!
Jan Willem Henfling
click hier voor alle foto’s die we hebben