Stephan de Jong: LOF DER EENZAAMHEID – over een oude menselijke waarde

Niemand vindt het gek als je tijd neemt voor de kapper of voor een middag winkelen. Maar als je zegt tijd te nemen om alleen te zijn, wordt dat meestal vreemd gevonden. De gedachte komt al gauw op dat er iets met je aan de hand is, juist in deze tijd, waarin iedereen overal met iedereen communiceert.

Eenzaamheid kan natuurlijk problematisch zijn, tragisch zelfs. Eenzaamheid zonder goede menselijke relaties doet de ziel vervlakken. Maar relaties zonder enige mate van eenzaamheid ook. Volwassenwording omvat het ontwikkelen van sociale en communicatieve vaardigheden. Maar zou volwassenwording ook niet kunnen bestaan uit het leren om alleen te zijn? Behoort eenzaamheid, een onvermijdelijke kant van het bestaan, niet tot de kenmerken van innerlijke kracht? Durft iemand de eenzame dimensie van het leven nog aan?

Eenzaamheid draagt bij aan de kunst van het leven. Filosofen, kunstenaars en religieuze mensen hebben de eenzaamheid als waarde weten te waarderen. Voor wie daar meer over wil weten, schreef Stephan de Jong onlangs het boek Lof der eenzaamheid, Over een oude menselijke waarde. Hoe keken grote denkers uit de Westerse cultuurgeschiedenis tegen eenzaamheid aan?

Ds. Stephan de Jong besprak zijn dit jaar verschenen boek, dat ook nog bij hem aangeschaft kon worden. Hij deed dit zowel in historisch perspectief (wat hebben een aantal beroemdheden in het verleden over eenzaamheid gezegd) als systematisch (wat zijn de verschillende betekenissen van eenzaamheid als waarde).De deelnemers hadden tijdens de lezing alle mogelijkheid om vragen te stellen of te reageren.

Jan Langendorff had zich ‘s ochtends ziek gemeld, zodat ik alleen bij de ingang stond, maar dat is verder goed verlopen.

August Habets