Niet in het orthodoxe Jeruzalem, het klassieke Athene of het wettische Rome, maar in de smeltkroes van het gnostieke Alexandrië ontstonden de grote mythen van het jonge christendom. In zijn lezing gaat Tjeu van den Berk terug naar de bronnen van de Nijl. ‘Op het vlak van de geloofssymboliek is de religie van de christenen geheel identiek aan die van de religie van de Oude Egyptenaren, van godsdienst-historisch standpunt moet men zelfs spreken van een volledige afhankelijkheid van het christendom van deze religie uit het Oude Oosten’, schreef de bekende theoloog Eugen Drewermann.

Tjeu van den Berk staat in zijn lezing stil bij de oeroude archetypische beelden die volgens hem aan de overeenkomsten tussen de Egyptische religie en het christendom ten grondslag liggen. “Een van de meest markante ideeën van de christenen is dat hun god mens wordt, het woord vlees en wel zo existentieel werkelijk dat hij kon lijden en sterven. Zo’n mythe is als zodanig ondenkbaar in het Jodendom. Hij staat echter wel centraal in het Oude Egypte. Als de christenen het in de 3e eeuw het hebben over de geboorte van het goddelijk kind uit een menselijke maagd en moeder, verbeelden ze een visie die in het Oude Egypte al minstens 1500 bestond.”

Een filmpje over het boek Het oude Egypte bakermat van het jonge Christendom staat op You Tube via deze link.

Dr. Tjeu van den Berk promoveerde op een proefschrift over de Duitse protestants-lutherse theoloog en predikant Dietrich Bonhoeffer. Hij schreef een tiental boeken o.a. “In de ban van Jung” een imponerend boek over de Zwitserse psychiater en cultuurfilosoof Carl Gustaf Jung (1875-1961), grondlegger van de analytische psychologie. Hij geeft regelmatig lezingen o.a. over de symboliek in Mozart’s opera Die Zauberflöte.